De onrustige mens - De stille gevolgen van altijd aan staan.
- rosawinkel
- 26 mei
- 4 minuten om te lezen

In een wereld waarin we altijd onderweg zijn – in gedachten, op onze telefoons, van taak naar taak – verliezen we ongemerkt iets essentieels: de ruimte om echt in contact te zijn. Niet alleen met anderen, maar ook met onszelf.
Want als we voortdurend aan het dóórgaan zijn, raken we het innerlijke anker kwijt. We leven vanuit het hoofd. Vanuit moeten. Vanuit ruis.
En precies daardoor voelen we ons vaker leeg, onrustig of alleen – zelfs als we mensen om ons heen hebben.
Deze blog belicht hoe een chronisch gebrek aan rust leidt tot oppervlakkige gesprekken, minder empathie, en het gevoel van isolatie ondanks sociale contacten.
Maar ook hoe het ons vervreemdt van onze eigen kern – dat stille punt in onszelf waar helderheid, verbondenheid en rust altijd te vinden zijn.
Hoe vaak laat jij iemand echt uitpraten? Of merk je dat je – zonder het te willen – invult, onderbreekt, vergeet wat je de ander vertelde, of wat zij met jou hebben gedeeld? Alsof er simpelweg geen ruimte is. Niet in je hoofd. Niet in je dag. Niet in je aandacht.
We doen het niet expres.
Het is niet omdat we niet willen luisteren, of omdat de ander ons niet boeit.
Het is omdat we zó vol zitten – met to-do’s, gedachten, deadlines, prikkels – dat er simpelweg geen echte ruimte overblijft voor de ander.
Ons hoofd is al onderweg naar het volgende.
Ons lijf staat strak van de ‘aan’-stand.
We zitten vast in de modus van reageren, oplossen, doorgaan.
En precies daar… verdwijnt iets wezenlijks.
De rust om te ontvangen.
De aandacht om waar te nemen.
De stilte waarin echte verbinding kan ontstaan.
Leven in de Aan-stand: wat het met je brein (en hart) doet
Wanneer we continu “aan” staan, schakelt ons systeem over op overleven. Ons sympathisch zenuwstelsel (de vecht- of vluchtstand) raakt chronisch geactiveerd. Het lichaam maakt stresshormonen aan, en het brein raakt gefocust op actie, controle en efficiëntie. Maar in dat alles is één ding nauwelijks meer aanwezig: ontvankelijkheid.
Want waar ruimte is voor rust, ontstaat ook ruimte voor luisteren. Voor voelen. Voor afstemmen.
Vanuit spiritueel perspectief betekent dit dat we de verbinding met onze kern verliezen – met het stille, zachte veld in onszelf waar liefde, wijsheid en compassie huist. In plaats daarvan leven we vanuit ruis, versnelling, en controle.
Hoe het zich uit in je dagelijks leven
Soms zijn de signalen subtiel. Soms confronterend:
Je kunt je niet herinneren wat een vriend(in) je vorige week vertelde. Of wat je aan haar/hem hebt verteld.
Je onderbreekt iemand zonder het door te hebben, omdat je onbewust al denkt te weten wat er komt.
Je merkt dat je snel ongeduldig wordt als iemand “te lang” aan het woord is.
Je stelt weinig vragen, want jouw hoofd zit al vol.
Je hoort jezelf in gedachten reageren, nog voor de ander is uitgesproken.
Je kijkt naar je telefoon tijdens een gesprek – niet omdat je wil, maar omdat het een gewoonte is geworden.
Je merkt dat je minder geraakt wordt door wat iemand vertelt – alsof het langs je heen glijdt.
Je hebt achteraf spijt dat je niet écht aanwezig was bij je kind, je partner, je collega.
Herkenbaar?
Dit zijn geen ‘fouten’, maar waarschuwingslampjes. Signalen dat je systeem overbelast is geraakt. Dat je aanwezigheid is versnipperd. En dat er dieper vanbinnen iets snakt naar rust.
Wat doet dit met je relaties?
Wanneer je zelf nauwelijks ruimte ervaart, wordt het moeilijk om die ruimte te geven aan een ander. En dat voel je – in je relaties.
Verbinding wordt oppervlakkig. Gesprekken worden informatie-uitwisselingen in plaats van echte ontmoetingen.
Er ontstaan misverstanden. Want als je maar half luistert, hoor je vaak alleen wat je al dacht.
Er groeit afstand. Zelfs met mensen die je lief zijn voel je minder nabijheid, minder echtheid.
Eenzaamheid sluipt binnen. Niet omdat er niemand is, maar omdat er niemand écht is. Jij niet. En de ander ook niet.
De terugweg: van ruis naar rust, van afleiding naar aandacht
Gelukkig is er een weg terug. En die begint met één bewuste keuze per dag. Om te vertragen. Stil te worden. Aanwezig te zijn.
Hier zijn een paar uitnodigingen om mee te oefenen:
🌿 Stiltemoment vóór het contact
Voor je een gesprek ingaat – met je partner, kind, collega – neem één minuut om te landen. Sluit je ogen. Voel je adem. Zeg innerlijk: “Ik ben hier.”
🎧 Luister zonder plan
Oefen om tijdens een gesprek niet vooruit te denken. Geen antwoord klaar te zetten. Gewoon te luisteren, vanuit aanwezigheid. Soms helpt het om te denken: “Ik hoef nu niets op te lossen.”
✨ Maak ruimte in je dag voor stilte
Niet als prestatie, maar als thuiskomen. Een wandeling zonder podcast. Een kop thee zonder telefoon. Even op bed liggen en gewoon… ademen.
🌌 Herinner jezelf aan de stilte in jou
In spirituele zin ben jij niet je gedachten of je takenlijst, maar bewustzijn zelf. Aanwezigheid. Liefde.Elke keer dat je stilte opzoekt, keer je terug naar die essentie.En van daaruit wordt het veel makkelijker om écht te luisteren – naar jezelf, en naar de ander.
Tot slot – een vraag voor jou
Wanneer heb jij voor het laatst echt geluisterd – zonder haast, zonder oordeel, zonder afleiding?
Misschien is vandaag een mooie dag om dat opnieuw te doen.
Voor jezelf.
Voor iemand van wie je houdt.
Voor het leven dat al die tijd op je wachtte – in de stilte.
Wil jij leren om meer aanwezig te zijn? Wil jij weer ruimte voelen en rust ervaren in jezelf?
Binnenkort geef ik lessen waarin je leert 'aanwezig' te zijn.
Niet door harder je best te doen, maar door de stilte te leren kennen.
Door te leren hoe je opnieuw verbinding maakt met bewustzijn zelf –het stille, zachte veld in jou waar liefde, wijsheid en compassie al wonen.
We oefenen hoe je dat veld in het dagelijks leven sneller kunt bereiken.
Tussen de bedrijven door. Midden in een gesprek. Op de fiets. Aan tafel.
Voor je eigen welzijn en gezondheid.
Voor het verzachten van de eenzaamheid en het gevoel van afgescheiden zijn.
En vooral: om te leren zijn – zodat er vanzelf weer ruimte komt.
Voor jezelf.
Voor de ander.
Voor echte verbinding.
Zodat relaties weer kunnen gaan léven.
Wil je meer weten of je interesse doorgeven? Stuur me gerust een bericht via e-mail, WhatsApp of Signal. Ik hoor graag van je.
Comments